Όσοι θεωρούν ότι βιαίως εξαναγκαζόμαστε ως κοινωνίες και ως άτομα να επιστρέψουμε σε ένα είδος σκοταδιστικού Μεσαίωνα είναι κατά την… εξαίσια γνώμη μου τρισχειρότεροι από αυτούς που απεργάζονται την επιστροφή σε αυτόν τον απάνθρωπο Μεσαίωνα (πρόκειται για μιαν ακόμη παλινδρόμηση της Ιστορίας, αντίστοιχη της λιμπιντικής... για όσους ξέρουν). Οι δεύτεροι, ως υπεριστορικά αφεντικά του Κόσμου γνωρίζουν ότι ΠΟΤΕ δεν φύγαμε από το βασίλειο του Μεσαίωνά τους, ενώ οι πρώτοι πίστευαν ότι είχαμε ξεφύγει αποδεχόμενοι το παραμύθι-ντόπα ότι... απελευθερωθήκαμε… σε υποψιασμένους, αποτείνομαι… *** Όταν πεθάνει ένας άνθρωπος οικείος, ένα κομμάτι μου πεθαίνει μαζί του… Όταν πεθάνω με το καλό, όοολη η Ανθρωπότητα πεθαίνει μαζί μου (ούτε Φαραώ να ήμανε!). *** Όταν στα όνειρά μας βλέπουμε τους νεκρούς προγόνους μας, αυτό σημαίνει ότι… υπάρχει Ελλάδα και μετά Θάνατον (και Σομαλία και Λαπωνία και Τατζικιστάν και… και…. και…); Γιατί όμως δεν βλέπουμε όνειρα με… απογόνους; Άραγε το Όνειρο εδώ είναι μόνον ιστορικό;