Πρώτη του Σεπτέμβρη, ένα πετεινάρι έφερε τα πάνω-κάτω, όταν άρχισε να σκούζει στου ήλιου το βασίλεμα! Το φαινόμενο εξαπλώθηκε σαν ιός και μέσα σε λίγες εβδομάδες είχε γίνει παγκόσμιο! Ο κοσμάκης πανικοβλήθηκε˙ νόμισε πως είχε έρθει το τέλος του κόσμου! Μάταια έσπαγαν το κεφάλι τους οι ειδικοί για να βρουν τη λύση. Ανιχνεύοντας, έφτασαν μέχρι τον ασθενή «μηδέν», σ’ ένα χωράφι στο άγιο νησί της Πάτμου, μόλις μια πετριά απ' το Σπήλαιο της Αποκάλυψης! Ο ιδιοκτήτης του, ένας ανάποδος άνθρωπος –οξυγονοκολλητής στο επάγγελμα–, ζούσε τη νύχτα και κοιμόταν με το ξημέρωμα. Δυστυχώς, το ειδικό κλιμάκιο των επιστημόνων κατέφθασε αργά˙ το πτηνό είχε ήδη φαγωθεί, κοκκινιστό με πατάτες γιαχνί και λωλομανίτες…
Μετά την πρώτη αναμπουμπούλα, η καθημερινότητα επανήλθε στους κανονικούς της ρυθμούς. Όμως, οι επιπτώσεις δεν άργησαν να φανούν: η ομελέτα έγινε ξαφνικά το κατεξοχήν βραδινό έδεσμα˙ ο διάβολος άρχισε ν’ αναπαριστάται παίζοντας άρπα, ενώ οι άγγελοι βιολί˙ Οι γυναίκες συνέρρεαν στα γήπεδα βρίζοντας σαν νταλικέρηδες, οι δε άνδρες στα κομμωτήρια και τα κέντρα αισθητικής για μποτέ και κουτσομπολιό˙ στους σινεμάδες, οι θεατές δάκρυζαν με τις κωμωδίες και γελούσαν με τα δράματα˙ οι αγώνες πυγμαχίας μετατράπηκαν σε ακατάλληλα θεάματα που κατέληγαν σε τρυφερή συνουσία πάνω στο καναβάτσο˙ οι vegan συμπεριέλαβαν κατ’ εξαίρεση το κοτόπουλο στη διατροφή τους˙ οι λάτρεις των σκυλιών αγάπησαν τις γάτες και τούμπαλιν˙ όσοι παλαιά πορεύονταν με αποκρυσταλλωμένο κοσμοείδωλο άρχισαν να τρεκλίζουν, ενώ αντίθετα εκείνοι που μέχρι πρότινος έβλεπαν τα πάντα θολά απέκτησαν καθάρια όραση˙ οι χρηματιστές έγιναν φιγούρες επαναστατικές και οι διανοητές συντήρηση˙ εμφανίστηκε και μια ομάδα σκληροπυρηνικών που απαιτούσε την απελευθέρωση όλων των πετεινών και την αναθεώρηση όλων των ιστορικών κειμένων, ακόμα και αν σ’ αυτά δεν αναφέρονταν κόκορες πουθενά!
Το χωράφι της μεγάλης ανατροπής αναβαθμίστηκε σε τόπο προσκυνήματος για μιλιούνια παλαβούς! Ο ανάποδος οξυγονοκολλητής δεν έχασε την ευκαιρία, το εκμεταλλεύτηκε πουλώντας μικρές μινιατούρες πετεινών, κούπες και μπλουζάκια με στάμπες. Έστησε, μάλιστα, στο σημείο «μηδέν» κι ένα μεταλλικό άγαλμα ίσαμε τρία μέτρα ύψος, το οποίο είχε και μηχανισμό που του επέτρεπε να κουνά τα φτερά και να κακαρίζει ακριβώς τη στιγμή που ο ήλιος κρυβόταν πίσω απ’ τον ορίζοντα, ενώ το βράδυ φωταγωγούταν και ήταν ορατό από τους ναυτικούς από μίλα μακριά! Η εκκλησία δεν έκανε και πολλή φασαρία, αφού μ’ αυτά και μ' αυτά είχε αυξηθεί κατά πολύ και η δική της πελατεία, ειδικά στους εσπερινούς που είναι εκ φύσεως πιο υποβλητικοί…
Παρά τις μεγάλες ανακατατάξεις, ο οικουμενικός τους χαρακτήρας είχε ως αποτέλεσμα αυτές να συντελεσθούν μ’ ελάχιστες οδύνες. Μονάχα οι κουφοί πόνεσαν αρχικά, αλλά κι αυτοί συνήθισαν εν καιρώ… Κανένας δεν κατάλαβε ότι όντως είχε έρθει το τέλος του κόσμου… Και θα ξανάρθει, αφού ετούτη τη στιγμή, ένα κοράκι κάπου ξεθωριάζει και μέχρι τον επόμενο Σεπτέμβρη θα έχει ξασπρίσει…