Το Πέρασμα • Ιωάννης Μουχασίρης

Δεν υπάρχει κόκκαλο στο κορμί του που να μην έχει σπάσει , δόντι που να μην έχει χάσει. Ποτέ του δεν κατάφερε να προσδεθεί σε κάποιο άρμα κι έτσι να εκτονώσει την από γεννησιμιού του, έμφυτη ροπή για εξέγερση. Αντ’ αυτού, όποτε βλέπει κάποιο σύνθημα σε τοίχο, παίρνει φόρα, πηδά και σκάει πάνω του σαν καρπούζι. Προτιμά τα ντουβάρια, επειδή λογίζει χαμένο κόπο την εξέγερση ενάντια στον άνθρωπο. Κι επιμένει, παίρνει φόρα και πηδά, επιμένει και περιμένει κάποια μέρα να περάσει στην άλλη τη μεριά, όπου κάθε λόγος δεν θα ’ναι υποθετικός, κάθε σάλτο δεν θα ’ναι μορτάλε και κάθε τοίχος δεν θα ’ναι τείχος των δακρύων.